My guilty pleasure…

‘Ik ben eigenlijk wel een braaf meisje, hoor!’ riep ik toen ik 16 was tegen mijn ouders tijdens één van de vele discussies over het tijdstip waarop ik moest thuis zijn. (Dat was trouwens ‘met-den-laatsten-tram’, en dat was toen om 23u, je zou voor minder protesteren toch?)

En ik ging verder: ‘Ik rook niet! Ik neem geen drugs! Ik loop niet weg en ik drink niet!’

En dat is nog steeds het geval. Of ik een braaf meisje ben, daarover verschillen de meningen, maar ik drink nog steeds niet. Ja natuurlijk wel water enzo, of ik zou al onder de grond liggen, maar ik bedoel ‘drank’. Alcohol.

Een biertje, ‘een glaasje wijn’, ‘een portootje’ en ‘cavaaaaatje’, gin, tonic, het is me allemaal vreemd. Net als koffie of thee. Ik lust het gewoon niet. Nu toch nog niet.

Stiekem wacht ik op de aftakeling van mijn smaakpapillen, vooral de bittere, zodat ik toch eens elegant een ‘portoooootje’ kan bestellen, maar nu dus (nog) niet. Dat wil niet zeggen dat ik enkel water en melk drink. Trouwens, Alpro Soya heeft een uitgebreid aanbod sojamelk, amandelmelk, rijstmelk, … (saaaaai), maar ik geef toe dat ik op café toch ook liever niet met een melksnor zit.

Nee, dan is er één drank die me ten alle tijden kan bekoren. My guilty pleasure. En dat is … cola-zonder-suiker. Liefst zero, of max, maar light mag gerust ook. Als ik maar geen calorieën moet tellen (dat is een ander verhaal, wie weet komt daar nog een boek van 😉 ) en toch eens iets ander dan water kan drinken.

Cola zero in een wijnglas. Om toch een beetje fancy te kunnen doen.

Dat betekende dat hier sowieso, ten allen tijde, een voorraad cola-zonder-suiker in huis was. In plastiek flessen.

Sedert ik begon op te ruimen en te ontspullen werd ik echter ook veel bewuster van ons afval en besloot ik al eerder om geen plastieken flessen water te kopen. De drinkflessen deden hun intrede en die doen nog steeds heel goed hun ding. Daardoor begon het wel meer en meer te wringen: de enige plastiek flessen die nog binnen kwamen, waren de de flessen cola-zonder-suiker. En soms ook wel andere frisdrank.

Gewoon, omdat dat lekker is, en we ook wel van het leven willen en mogen genieten natuurlijk.

Maar toch bleef het knagen, tot de man en ik op een dag de knoop doorhakten, en een nieuw machientje in huis haalden: dé Soda Stream.

Voor wie het helemaal nog niet zou kennen: de Soda Stream is een toestelletje waarmee je zelf je bruiswater, of frisdrank maakt.

 

We hadden even getwijfeld, want wat als het voor ons toch niet zo optimaal zou zijn, maar we besloten het toch een kans te geven. Die plastiek flessen, daar wouden we toch echt iets aan doen.

En ik wéét wel dat je ook cola-zonder-suiker kan kopen in glazen flessen, maar ook die vragen nog redelijk wat van het milieu. Of het opweegt tegen de fabricatie van de Soda Stream en de plastiek flesjes siroop is natuurlijk nog dé vraag, maar voor ons wel haalbaarder dan het gesleur met glazen flessen. Want dat betekent dan weer met de wagen inkopen doen.

Dus de Soda Stream deed z’n intrede.

Even voor alle duidelijkheid: ik heb géén aandelen en werd niet gesponsord voor wat ik hier neerpen. Al was dat in dit geval wel leuk geweest. 🙂

We kozen natuurlijk voor het exemplaar zónder plastiek flessen (Crystal Black), maar met glazen karaf. Leg er wat pompoenen naast en je krijgt dit stilleven:

 

 

De Soda Stream werd ondertussen een goede 2 maanden getest. En dit zijn mijn bevindingen:

Het leuke eraan is dat je geen stroom nodig hebt, het werkt mechanisch en met gas-cilinders, én dat je met enkele flesjes siroop erbij (ja, die zijn wel nog in plastiek), verschillende drankjes kan maken.

Je hoeft ook geen grote hoeveelheid ineens te maken en op te drinken, waardoor je – in mijn geval dan – gewoon al minder aan de frisdrank gaat zitten, of je bezoek verschillende drankjes kan aanbieden.

Zelfs roze mocktail-drankjes.

Of gewoon spuitwater. En geef toe, de flesjes mogen er wezen.

Maar wat met de smaak?

Want dat was natuurlijk niet onbelangrijk, als cola-zonder-suiker-fanaat. Ik wou namelijk mijn guilty pleasure niet opgeven. Ik wou het gewoon met minder afval doen.

Ook daar scoort de Soda Stream al zijn punten. Ik schenk met plezier mijn wijnglas vol! 😉

En ook de andere smaakjes mogen er wezen, volgens de gezinsleden dan. Met als grote winnaar de oranje limonade.

Toch een puntje, of zeg maar, PUNT van kritiek.

Je hebt best een reserve gascilinder in huis. Dat wordt aangeraden, maar dat heb ik zelf liever ook. Helaas zijn die enkel te verkrijgen mét een plastieken fles erbij. Volgens de klantendienst wél te verkrijgen, maar helaas niet meer in stock… We hebben enkele weken gewacht, maar die stock bleef precies leeg.

De flesjes siroop zijn ook nog in plastiek. Ok, je doet met zo één flesje wel een hele tijd, en deze vervangt met gemak enkele plastiek flessen frisdrank, maar mocht nu ook daar nog eens een oplossing voor komen, dan ben ik helemaal blij.

Conclusie

De Soda Stream kwam, en de Soda Stream blijft. En de plastieken flessen cola-zonder-suiker komen er niet meer in.

Schol!

 

 

Volg je graag mijn verdere experimenten of tips en trics? Volg dan deze blog onderaan deze pagina of blijf op de hoogte via mijn Facebookpagina !

Inschrijven op dé meest opgeruimde nieuwsbrief doe je hier.

Ik ben Nele Colle, opruimcoach en mama van 3. Op deze blog neem ik jullie dus graag mee op mijn eigen zoektocht om op een haalbare manier meer rust en meer ruimte te creëren door minder spullen, minder drukte en minder afval.

Wat ik voor je kan betekenen vind je op mijn website www.nelecolle.be .