Wereldnieuws: mama en papa van 3 kinderen gaan een nachtje uit logeren. Zónder kinderen?! Of: over organiseren en keuzes maken.

Dit stukje tekst is géén anticonceptiemiddel. Gewoon het leven zoals het is als een mama en papa van 3 kinderen één nachtje uit logeren gaan.

En wat eraan voorafgaat. Over organiseren en keuzes maken.

Ergens in januari 2017: nieuwjaarsfeestje 2017 bij de familie Colle.

Als variant op ‘dé pronostiek’ heeft mijn broer dit jaar voor elk van ons een challenge. Mijn challenge: bezoek alle 10 provincies van ons land.

En ik hou wel van een goede challenge, dus: challenge accepted!

We spoelen weer vooruit: eind november 2017, en 9 provincies bezocht. Ok, van 3 ervan zag ik enkel het toilet in een tankstation, maar ik tel ze lekker mee. Een toiletbezoek is ook een bezoek, niet?

Eind november dus, en nog eentje te gaan. Dat eentje, dat is Luik.

Dat moet toch nog lukken, dacht ik zo. Een weekendje, of één nachtje zelfs maar, met de man.

En of het gelukt is? Lees even verder.

Ik neem jullie mee in het leven zoals het is wanneer mama en papa van 3 kinderen één nachtje weg willen.

Benieuwd of je het volhoudt tot het einde van dit spannende verhaal van hoog organisatorisch niveau.

FASE 1: AGENDA’S

Ik kijk even onze gedeede agenda’s na (zéér handige organizing-tip) en ja hoor, één weekend lijkt nog helemaal vrij. Of toch de zaterdag en zondag, één nachtje dus.

Gewoon een keertje niet gewekt worden door kinderstemmetjes is de trip wel waard, denk ik zo.

Hop, geregeld, pak die biezen en weg ermee? Ho daar! Nog even wachten met boeken, want zonder opvang gaat het feestje natuurlijk niet door.

FASE 2: OPVANG REGELEN – 1STE RONDE

Begin december, 2 weken voor het geplande uitje, tussen de sinterklaasdrukte door.

Opvang regelen voor 3 varkentjes is niet zo evident. ‘Three is a crowd’, wordt gezegd, en zo voelt het vaak ook.

Dus waar kan je terecht met je 3 varkentjes als je even weg gaat?

Ik zou ze kunnen splitsen bij verschillende vriendjes en vriendinnetjes. Maar:

• ik vraag dit eigenlijk niet erg graag aan mensen, zeker niet als het om meer dan een paar uurtjes gaat. Die ouders zitten zelf nog ‘in de kleine kinderen’ en zitten volgens mij echt niet te wachten op eentje extra, toch niet voor zo lang.
• bovendien is 3 verschillende logeerplaatsen vinden een tijdrovende klus. Je hebt 3 paar ouders om mee af te spreken en te overleggen, 3 adressen om ze af te droppen en op te halen. Veel ge-WhatsApp dus, een beetje kletsen hier, een ‘drinkt efkes iets’ daar, en voor je het weet blijft van dat weekendje weg niet veel tijd meer over

Bij voorkeur niet splitsen dus.

En dan blijven er niet veel opties over. Want 3 biggetjes opvangen is een hele klus. Dat durf ik eigenlijk gewoon aan niemand te vragen. Behalve dan: de grootouders! (Uiteindelijk is het toch hun verdund DNA dat hier rondloopt?)

Lang leve de oma’s, bompa’s, meetjes en peetjes die nog fit en monter genoeg zijn om dat klein geweld te verwennen.

Even polsen bij mijn ouders. En jes, opvang geregeld!

Of toch half. De nachtopvang. Nog even wachten met boeken dus.

FASE 3: OPVANG REGELEN – 2DE RONDE

Begin december, anderhalve week voor de geprikte datum. Sinterklaas zit terug op de boot naar Spanje.

Aangezien de opvang bij mijn ouders pas vanaf ’s avonds kan, moeten we aanvullende opvang vinden voor overdag. (Dat is dan het nadeel van die fitte en montere grootouders. Die zijn nog té fit en monter.)

Gelukkig heb ik nog schoonouders ook. En opnieuw raak! Zij zien de eerste shift wel zitten.

De uitstap wordt concreter: om 10u kinderen afdroppen bij de schoonouders en om 18u brengen zij de lading kleinkinderen dan bij mijn ouders.

De grote lijnen zijn getekend, ik mag bijna gaan boeken. Inderdaad, bijna. Spannend he? Stephen King-niveau.

FASE 4: AGENDA’S – RONDE 2

Dikke week voor het geplande nachtje weg.

We zijn er nog niet helemaal. Er zijn nog zaken waar we rekening mee moeten houden: die 3 mini-mensjes hebben namelijk ook al een eigen agenda. Of 2 ervan toch.

KIND 1:

• zaterdag: tekenacademie van 10u – 11u50. Normaal is het mijn beurt om KIND 1 en 3 andere vriendinnetjes te voeren. Opletten! Dit betekent dat ik mijn beurt moet wisselen. Concreet: via de WhatsApp-groep pols ik bij de andere 3 ouders wie kan wisselen en maak een nieuw taxi-schema op voor de komende weken. Tot de volgende wijziging, wel te verstaan.
• zaterdag: kerstfeestje op de Chiro van 18u30 tot 21u, in plaats van op zondagmiddag. Onthouden: 2,5 euro meebrengen en Chiro-kleren mee op logement.

KIND 2:

• zondag: kreeg deze week een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje, 20 km verderop, van 11u tot 14u. Aandacht: cadeautje voor de jarige!
• zondag: kerstfeestje op de Chiro van 18u tot 20u, in plaats van op zondagmiddag. Nog geen details bekend, mails in de gaten houden!

KIND 3:

• geen plannen of uitnodigingen. Oef!

Als we alles zouden laten doorgaan betekent dit dat het opvang-schema er als volgt uitziet:

• we wachten tot KIND 1 is opgehaald (9u30) voor de tekenacademie
• dan droppen we KIND 2 en 3 af bij de schoonouders
• dan hebben we de keuze:
  • OF de schoonouders halen KIND 1 op aan de tekenacademie waar ze nog nooit zijn geweest. Bovendien hebben ze KIND 2 en 3 die ze ondertussen moeten voederen en entertainen. We voelen zelf aan dat dit veel gevraagd is.
  • OF we vragen de taxi-ouder-van-dienst om KIND 1 bij de schoonouders af te zetten (6 km verder enkel omrijden? No way dat ik dat vraag!)
• KIND 1, 2 en 3 worden om 18u bij mijn ouders afgezet door de schoonouders.
• KIND 1 moet om 18u30 op de Chiro zijn én gegeten hebben. Nog af te spreken:
  • Ofwel heeft KIND 1 gegeten bij de schoonouders en zetten zij haar af op de Chiro
  • Ofwel heeft ze gegeten bij de schoonouders en droppen mijn ouders haar meteen af bij de Chiro
  • Ofwel eet ze snel bij mijn ouders en droppen ze haar daarna af bij de Chiro
• Op zondag brengen mijn ouders KIND 2 om 11u naar een feestje 20km verder en halen haar daar weer op om 14u. Ik vind dat veel gevraagd als ze al 3 kinderen op logement hebben. Bovendien gaan zij op zondagmorgen naar de kerk en nemen de kinderen dan mee. 
  • Of: ik sla opnieuw aan het WhatsAppen om uit te zoeken wie nog naar het feestje gaat en wie haar eventueel kan ophalen/afzetten bij mijn ouders. Of als er kerk is, moet ze best vroeger worden opgehaald?! Veel onbekende factoren die moeten nagevraagd worden.
• Als wij om 17u bij mijn ouders terug zijn, kunnen we KIND 2 zelf naar het kerstfeestje brengen en haar ook weer ophalen. KIND 1 en 3 nemen we ondertussen terug mee naar huis. Oja, niet te vergeten: Chirokleren heeft ze dan best ook al in haar logeertas zitten.

Als ik dat allemaal wil organiseren, maak ik beter een draaiboek op. En ik hou dan misschien wel van een goed draaiboek (ja, ik ben er zo eentje), maar zelfs ik moet toegeven dat een draaiboek voor een weekendje, wat zeg ik, één nachtje een beetje té gek is.

FASE 5: KEUZES MAKEN

Maar ik leer ik ‘nee’ zeggen. En keuzes maken. Omdat teveel gewoon teveel is.

Dat betekent ook ‘nee’ zeggen en keuzes maken voor mijn kinderen, nu toch nog. Omdat ze helaas zelf nog wat te jong zijn om zichzelf te organiseren.

Dus zeg ik nee tegen:

• de tekenacademie van KIND 1
• en het verjaardagsfeestje van KIND 2
• en de chirokleren. Deze keer maar zonder uniform. Scheelt toch wat inpakwerk.

Deze keuzes maken het schema een stuk eenvoudiger en haalbaarder, voor alle partijen. Dat schema ziet er nu zo uit:

• op zaterdag droppen we KIND 1, 2 en 3 om 10u af bij de schoonouders
• KIND 1, 2 en 3 worden om 18u bij mijn ouders afgezet door de schoonouders.
• KIND 1 moet om 18u30 op de Chiro zijn én gegeten hebben. Nog af te spreken:
  • Ofwel heeft KIND 1 gegeten bij de schoonouders en zetten zij haar af op de Chiro
  • Ofwel heeft ze gegeten bij de schoonouders en droppen mijn ouders haar meteen af bij de Chiro
  • Ofwel eet ze snel bij mijn ouders en droppen ze haar daarna af bij de Chiro
• Op zondag halen we de hele kroost op om 17u. Onderweg naar huis droppen we KIND 2 af bij de Chiro en halen haar daar later weer op.

Overal ‘nee’ tegen zeggen zou natuurlijk nóg gemakkelijker zijn, maar we willen graag dat ze meegaan op Chirokamp (lees: 4 dagen rust!). Dus ja, dan moeten we nu een beetje investeren. In Chiro-bonding. Berekend? Wij?

FASE 6: BOEKEN

3 dagen voor het uitje.

Ik denk dat ik eindelijk kan boeken.

Gelukkig is Luik geen Londen of Parijs, maar toch duurt het even voor ik mijn weg heb gevonden tussen alle ‘trivago’s’.

Na intense surfsessies voel ik dat ik Luik begin te kennen. De Google Maps-versie dan.

FASE 7: CHANGE OF PLANS

2 dagen voor het uitje – ochtend

En net als ik denk om de grootouders te briefen met de details, krijgt ik een mailtje van de Chiro: kerstfeestje van KIND 2 start om 16u30. Tot 19u30.

De radertjes in mijn hoofd gaan aan het dansen en de zondag-puzzel wordt opnieuw gemaakt:

• Als we KIND 2 zelf om 16u30 op de Chiro willen afzetten, moeten we ten laatste om 15u30 bij mijn ouders zijn. Da’s wel erg krap als we er zondag nog een beetje van willen genieten. Maar anderzijds is het wel ongeveer het tijdstip dat we terug zullen zijn. Het beste is om te vragen of mijn ouders het hele zootje kinderen in de auto laadt, KIND 2 afdropt en dan bij ons thuis wacht tot we arriveren.

Vanavond bellen naar mijn ouders. Komt nu wel echt dichtbij. Kan ik ondertussen ook de zaterdagplanning bespreken.

2 dagen voor het uitje – avond

19u53: WhatsApp-berichtje van mama-van-vriendinnetje-van-KIND-2. Of KIND 2 zondagmiddag niet kan komen spelen en dan samen naar het kersfeestje wil gaan?

Sjans dat ik mijn ouders nog niet gebeld heb. Mijn hoofd gaat weer aan het werk, en weet je wat? Dit komt zelfs mooi uit.

• Ik kan mijn ouders vragen om KIND 2 tegen 14u te brengen, maar zo hoeven ze niet bij ons thuis te wachten.
• Wij halen KIND 1 en 3 dan op wanneer we thuis zijn en halen KIND 2 zelf weer op aan de Chiro om 19u30

Mijn ouders bel ik morgen wel. Wie weet wat verandert er nog? Sorry, mama.

1 dag voor het uitje

We bellen de grootouders. Hoog tijd om hen te briefen.

Oeps, probleem: mijn ouders kunnen KiND 1 NIET ophalen om 21u.

Oplossing bedenken:

• Alle Chiro-vriendjes wonen echt in de buurt en hoeven zelfs niet met de auto gebracht of gehaald te worden. Ik kan toch moeilijk vragen of iemand speciaal wil gaan rondrijden?
• Eens polsen bij mijn broer, maar ook daar kan niemand weg die avond.
• Dan toch maar eens vragen aan de schoonouders of zij er die avond nog eens op uit willen.

Oma zegt ja. Oef!

FASE 8: INPAKKEN

Dag van vertrek – ochtend

Als je denkt dat het inpakken en klaarmaken van de 3 varkentjes de grootste opdracht is, dan heb je het mis. In een kwartiertje tijd staan ze klaar voor vertrek.

Goed gekweekt he 😉

Tip: een georganiseerd huishouden maakt kinderen zelfstandig.

STAP 7: GENIETEN?

Tijdens de heen-reis.

Bij het afdroppen van de kinderen blijkt dat het ophalen van KIND 1 ’s avonds op de Chiro toch moeilijk lukt.

Op de trein doe ik nog een Facebookoproep, onder het motto ‘kan het maar vragen’. Wie weet ziet één van de ouders van de Chiro-vriendjes het wel zitten?

En hopsa, halverwege ’t land hebben we prijs! Een mama biedt zich aan. Onder het motto ‘kleine moeite, groot plezier’. Wat een super-ouders kennen wij toch!

Aangekomen

En ja, mocht je nog twijfelen: we hebben het gehaald.

En meteen raak natuurlijk: wat een station!

En ok, ja, er was nog wel wat te zien, zoals een torentje,

en wat oudere architectuur of een kunstwerkje hier en daar.

Eten kon je er ook. Of trapjes op en af wandelen met je koffer.

Maar het hoogtepunt blijft toch dit:

Conclusie

Wie tot het einde heeft gelezen, stelt zich nu natuurlijk dé vraag: was dat ene nachtje het hele gedoe waard?

Wel, ik heb

• heel goed geslapen
• niets gehoord van het thuisfront. En in ons geval betekent dat écht ‘geen nieuws, goed nieuws’. Daardoor was ik er toch even ‘uit’.
• het station van Luik gezien
• mijn challenge gehaald
• gesport
• lekker gegeten
• in alle rust gegeten
• geen poepjes moeten afkuisen gedurende meer dan 24u
• even geen kinderstemmetjes gehoord (Oeps, toch even, in de trein. We zijn dan toch elders gaan zitten. Sja, als je dan even zonder bent …)

Of het opweegt? Wellicht niet. Toch niet op vlak van energie. Dan hou ik het op een nul-operatie. Toch denk ik dat deze korte adempauze misschien wel meer doet dan ik besef. De rust van even geen zorg voor en lawaai van de kinderen deint nog wel even door.

En wat je mij zeker niet meer afneemt, zijn al die ervaringen en indrukken die ik toch nét iets intenser kon beleven zónder dan mét kinderen: het eten, de wandelingen, het taalbad Frans, en natuurlijk… het station. 🙂 Valt het op?

Tips

Maak keuzes. En kiezen is een beetje verliezen, we kunnen niet alles hebben en doen. Maar je wint er ook veel mee terug. Zoals rust en tijd om datgene wat je doet intenser te beleven.

Het is alleen een beetje lastig als je keuzes moet maken voor anderen, zoals je kinderen. Maar kijk wat je kan, wat haalbaar is. Volg je gevoel. Zo leer je hen ook dat we niet alles moeten en kunnen hebben of doen.

Leer hen JOMO in plaats van FOMO: Joy Of Missing Out in plaats van Fear Of Missing Out.

En als je in Luik komt, neem even de tijd om te genieten. Van het station. 🙂

 

Tot zover het meest persoonlijke verhaal op deze blog. Smaakt dit naar meer? Volg dan deze blog onderaan deze pagina of blijf op de hoogte via mijn Facebookpagina.