Wat gebruik ik nu écht uit mijn keuken? Als Ontspulcoach wou ik dat dan ook eens écht onderzoeken: één maand lang komen enkel die spullen die we effectief gebruikten terug in de kast.
Dag 25, of 24 dagen na de start van het experiment.
En natuurlijk zijn jullie reuzebenieuwd hoe het hier ondertussen met mijn kasten en mijn vloer is gesteld.
Wel, veel spannends is er eigenlijk niet gebeurd hier tussen de potten en pannen.
Het is vrij stabiel, al blijft er wel af en toe toch iets bijkomen.
Er werd deze week dan misschien geen feestje gegeven (lap, daar gaat mijn party-reputatie), maar er werd wel al eens een koekje gebakken, een eitje gekookt (mét eierprikker) én – hou je vast – geschilderd.
Dus vanaf nu staat ook de doos met uitsteekvormpjes terug in de kast én liggen ook de schildersschortjes terug op hun plaats.
Even ter zijdelingse organizing-info: die schortjes, die bewaar ik in de keuken. Als we schilderen, gebeurt dat namelijk aan de keukentafel. Bovendien kunnen ze ook als ‘slab’ worden gebruikt. Maar eerlijk: het eten van mijn varkentjes belandt al een hele tijd vooral in hun mond, en niet meer ernaast, dat ze daarvoor al lang niet meer worden gebruikt.
Dus, wie zo meteen goed kijkt, zal wel wat verschillen zien tussen de foto’s van de vorige keer (links) en de huidige stand van zaken (rechts). Maar dan wel iemand met geoefend oog, of kennis van zaken (of van ons).
En als het lijkt alsof er spullen verdwenen zijn: niets is minder waar. Hou rekening met de vaatwasser-dans én natuurlijk het feit dat sommige bakjes/potjes soms een tijdje in gebruikt zijn.
En dan nu: de foto’s
Trouwens grappig om zo zwart op wit (maar dan in kleur) te zien dat sommige spullen NIET zijn bewogen / aangeraakt tussen de vorige foto en nu.
Zoek: de eierprikker, de schortjes en de doos met uitsteekvormpjes. 🙂
Op het eerste zicht niet veel verschil dus.
Ik moet echter iets opbiechten…
Ik heb eigenlijk deze week een beetje gezeurd (voor de Nederlandse lezers: da’s hetzelfde als valsspelen). Het is te zeggen: ik ben al even op de zaken vooruitgelopen en heb wat extra glaasjes uitgehaald.
Glaasjes die zelfs niet eens in de bakken zaten en dus nooit in de kast hebben gestaan. Maar we hadden ze wel. Ergens. Nog een overschot van onze trouw, omdat glaasjes kopen goedkoper was dan ze huren. (Sja, met ont-spullen was ik toen duidelijk nog niet bezig.) In een doos in de kelder. Een ruimte die ik nog niet ont-spulde.
Ik leg even uit waarom ik juist extra spullen uithaalde ipv er weg te doen
Door enkel die spullen uit te halen die ik effectief gebruik, word ik ook meer geconfronteerd met die spullen die ik het liefste gebruikt.
En natuurlijk ook met die dingen die ik eigenlijk toch niet zo praktisch of leuk vind. Zo van die dingen die ik gebruik ‘als er echt niets anders’ meer is.
Da’s wel ok natuurlijk, als je ze hebt, kan je ze maar beter gebruiken. Maar dit is nu eigenlijk een uitgelezen moment voor mij om juist spullen in mijn kast te zetten die allemaal wel praktisch en leuk zijn. Zeker als ik ze toch al ergens heb.
Zoals deze glaasjes: stevig glas en ideaal formaat voor een kleine dorst, of vooral voor de kleine handjes hier in huis.
Ik had er al 4 in gebruik. Echter, als deze in de vaatwas stonden, moest ik overgaan naar de grotere glazen voor die kleine mensjes. Met als gevolg: veel half-volle (of half-lege) glazen die ik moest weggieten.
Ik wou dus al langer meer kleine glaasjes. Maar omdat de kast vol stond, deed ik dat maar niet.
Maar nu staan ze er in.
Voila.
En zo zijn er nog enkele zaken die ik al langer miste, maar nu nog duidelijker worden: onderzetbordjes en nog een stuk of 3 kleine eetbordjes (ondertussen is er nog eentje gesneuveld). En een kleine schepper om bvb. een klein stukje vlees om te draaien.
Ik betwijfel dat dit superinteressant is voor jullie, maar ik wil maar even zeggen dat het goed mogelijk is dat er, naast het wegdoen van wat spullen, ook wel wat nieuwe spullen bijkomen na dit experiment.
Dus ja, op de vloer is er zichtbaar niet veel veranderd ivm de vorige keer:
Ik weet ondertussen niet meer in detail wat er allemaal inzit, en dat probeer ik ook zo te houden. Enkel wanneer ik zelf iets mis, ga ik op zoek in de bakken.
Nu begin ik echt wel af te tellen naar de dag dat deze dozen weer weg kunnen. Al betekent dat wel een boel beslissingen nemen… Dat wordt nog spannend.
Ben je even benieuwd wat er zal blijven en wat er zal gaan? Of wat er zal bij-komen? Volg dan deze blog onderaan deze pagina of blijf op de hoogte via mijn Facebook-pagina.
Mama Ruimt Op 
2 Comments