Sinterklaasje, rij alsjeblieft stilletjes ons huisje voorbij! Over ont-spullen en Sinterklaas-seks.

‘En wat ga jij doen met Sinterklaas’?

Deze vraag kreeg ik al enkele keren. Soms met een stiekem lachje, soms met een blik hopend op dé oplossing voor bergen nieuw speelgoed.

Nu, ik had die vraag wel verwacht, hoor. Dat krijg je nu eenmaal als je overal loopt te verkondigen dat je aan het ontspullen bent en met belevingscadeaus dweept.

Wel, ik wist het lange tijd niet en was er eigenlijk ook niet echt mee bezig. Ik zit dan ook niet te wachten op meer speelgoed. Dit in tegenstelling tot de 3 ‘brave kinderkens’ hier in huis.

En ook nu zijn we er nog niet helemaal uit. En de tijd dringt. Straks staat dat paard hier op ons dak en weten we het nog niet.

Moeten we eigenlijk wel meedoen met dat grote speelgoedfeest?

Dat was de vraag die ik me eerst stelde.

Antwoord: moeten, nee, willen, ja.

’t Is een mooi feest, het Sinterklaasfeest. Ik vermoed dat dit vroeger wel iets meer waarde had, toen kinderen niet bij elke verjaardag of ander feest met speelgoed overstelpt werden. Waar er veel van is, verliest zijn glans he. Maar het blijft een leuk feest om je kinderen eens in de bloemetjes te zetten.

En nee, persoonlijk kan ik het mijn kinderen ook gewoon niet aandoen om hen niets te geven die dag. De man zeker niet.

Ik weet ook dat er kinderen zijn die thuis niets zullen krijgen, maar ik weet ook dat er vele organisaties zijn die juist die dag die extra mile gaan om ook die kinderen iets te schenken.

Dus ja, wij doen mee.

Maar wat geef je dan?

Dat was dan natuurlijk de volgende vraag.

Ik weet dat ik de laatste tijd nogal reclame gemaakt heb voor de belevingscadeaus als alternatief voor spullen.

Nu is een deel van de magie rond Sinterklaas natuurlijk wel dat je als kind heel vroeg je bed uit sluipt om – met nic-nacs aan je voetzolen gekleefd – het mooi uitgestalde speel- en snoepgoed te ontdekken. Om daarna de hele dag in pyama met je nieuwe speelgoed te spelen en marsepein te eten. Lekker rustig voor mama en papa… Alhoewel, bestaat er niet zoiets als Sinterklaas-seks? (En nu hopen dat mijn mama dit niet leest 🙂 )

Een beleving?

Een beleving zoals een uitstapje naar Plopsa- of een ander pret-land zou dan – voor kleine kinderen toch – een beetje een teleurstellend zicht zijn. Het visuele is voor hen nog erg belangrijk.

Ze zouden het wel leuk vinden, zo’n uitstap. Maar we zouden het dan ook écht die dag moeten doen. En december is niet echt de maand bij uitstek om zo’n uitstappen te doen. Toch niet voor mij. 🙂

Voor grotere kinderen lijkt een beleving me wel een leuk alternatief. Zover zijn we hier thuis echter nog niet. Zeker niet als zelfs de oudste zich nog afvraagt of Sinterklaas nu eigenlijk al dood is of toch nog leeft.

Geen beleving voor ons dus dit jaar, maar écht speelgoed. Maar wat dan?

Er is zóóóóveel speelgoed om uit te kiezen.

Het gemakkelijkste is natuurlijk gewoon de kinderen hun verlanglijstje laten maken. En dat mochten ze hier ook. Of dat deden ze eigenlijk gewoon.

Maar ze weten ook dat uiteindelijk de beslissing niet bij hen ligt. Bij wie wel, mama / papa of Sinterklaas, dat laten we in het midden.

En die beslissing, die maak ik dit jaar nog iets bewuster.

Ik merk dat er zo’n aantal criteria zijn, waaraan ik het speelgoed een beetje afmeet:

• ken je kinderen: als ouder weet je hoe ze spelen en waarmee.
• ik wil speelgoed dat beleving en creativiteit stimuleert. Mijn kinderen spelen eigenlijk het meest van al rollenspelen, soms alleen maar vaak samen.
• ik wil speelgoed dat kan gedeeld worden, waar samen mee kan gespeeld worden. Al doet alleen spelen soms eens deugd, speelgoed dat individueel spel stimuleert zal ik dan toch eerder weren. Gewoon omdat ik nu ondertussen weet dat daar minder zal naar gegrepen worden óf omdat er ruzie wordt over gemaakt. Bovendien kan je met speelgoed dat dient om alleen te spelen niet samen spelen, maar omgekeerd vaker wel.
• soms is speelgoed eigenlijk niet echt speelgoed, maar gewoon nuttig. Zo denken wij bijvoorbeeld aan goede steps om mee naar school te gaan. We hadden hier sowieso al aan gedacht omdat het fietsen nog net te gevaarlijk is. Sinterklaas biedt ons een uitstekend moment om deze te schenken.
• ik wil speelgoed dat lang meegaat, zodat ik het nadien in goede staat kan weggeven of verkopen.
• ik wil speelgoed dat niet veel plaats inneemt, of toch niet in eerste instantie. (zie volgend puntje)
• ik wil speelgoed dat eventueel kan aangevuld worden, zoals Duplo, Lego, knikkerbaan, autobaan, … Speelt je kind er toch niet veel mee, dan kan het het volgende jaar weg in plaats voor iets anders. Speelt het er wel veel mee, kan het worden uitgebouwd worden. Liever meer van 1 soort, dan veel van verschillende soorten speelgoed.

Tweedehands?

Ik maak mijn keuze niet op basis wat tweedehands beschikbaar is. Dat is, ecologisch gezien inderdaad misschien beter. Zo ver zijn we nog niet.

Maar als de keuze gemaakt is, zoek ik even of het tweedehands beschikbaar is. Wel met enkele voorwaarden: zo moet het binnen beperkte straal op te halen zijn (haalbaarheid!). En sorry, ook niet voor alle speelgoed. Een pop, waar heel veel mee zal gespeeld worden bijvoorbeeld, mag wel eens nieuw zijn

Bovendien weten mijn kinderen ook dat voor iets nieuws, iets ‘ouds’ weggaat. Tenzij er natuurlijk wordt aangevuld (zie laatste puntje ‘criteria’).

Dat ‘ouds’ wordt ook niet zomaar weggegooid, maar brengen we samen weg naar een vzw die het goed kan gebruiken, voor die kinderen die het iets minder hebben.

Voor de Gentse lezers: op mijn website vind je een overzicht van Gentse initiatieven die graag jullie speelgoed ontvangen.

Te veel Sinterklaas

Een grote verandering die we dit jaar wél gaan doorvoeren, is dat we het écht gaan houden bij één Sinterklaas. Eigenlijk veel logischer ook. Al die Sinterklaas-klonen maken het soms wat verwarrend zelfs. Gek eigenlijk hoe kinderen de vreemdste verklaringen van ouders blijven slikken als zoete koek.

De voorbije jaren gooide Sinterklaas namelijk ook bij de grootouders wat door de schoorsteen. Dat ging vooraf gepaard met veel overleg en afspraken en nadien met veel te veel speelgoed.

Dat overleg vooraf, dat is gebleven. De grootouders vinden Sinterklaas nog té leuk om er niet bij betrokken te zijn. Maar deze keer rijdt Sinterklaas ‘stillekens hun huisje voorbij’. (Of toch voor de kleinkinderen. Mama, ik heb anders ook mijn lijstje klaar met enkele belevingscadeaus. 🙂 )

Omdat Sinterklaas echt overal kwam, moesten we ook veel extra speelgoed bijeen zoeken. ‘Wat kunnen we ze nog geven?‘ En zo was er ook vaak speelgoed bij waar uiteindelijk niet veel mee werd gespeeld.

Natuurlijk zullen we ook nu eens een foute inschatting maken, of verandert de speelstijl van je kind, maar dan geven we het het volgende jaar gewoon weg in ruil voor iets dat beter past.

Maar dit jaar dus één Sinterklaas op één plek. Zo hoeft er niet eens zoveel speelgoed te zijn om toch veel te lijken.

Tips

• Ken je kinderen. Soms kopen we speelgoed omdat wij er zelf ooit veel plezier aan beleefden. Je kinderen mogen dan misschien de helft van jouw dna dragen, het zijn zelfstandige wezentjes met een eigen persoonlijkheid. En die kan soms helemaal anders zijn dan jij.
• Gooi of geef zelf niet zomaar speelgoed weg zonder dit aan je kinderen te vertellen. Dat zorgt voor wantrouwen en kan ervoor zorgen dat ze later moeilijker afstand zullen doen van hun spullen / speelgoed. Ga het gesprek aan en leg uit waarom je iets wegdoet in ruil voor iets nieuws. Eentje in, eentje uit.
• Als je je kinderen iets laat uitkiezen om weg te geven, is er natuurlijk een beetje overleg nodig. Soms hangt dat namelijk af van wat ze zullen krijgen. Wees niet bang om dat gesprek aan te gaan, je verpest er de magie van Sinterklaas echt niet mee.
• Durf beslissingen te nemen als je kind niet kan kiezen. Jij kent hen het best. Bovendien zijn zij vaak flexibeler en gemakkelijker dan wij om afstand te doen van hun speelgoed.
• Neem hen mee om het ‘oude’ speelgoed weg te brengen. Zo zien ze wat ermee gebeurt en laat je hen al kennis maken met het hergebruiken / recycleren / … de circulaire economie, zoals we dat noemen. Voor hen wordt dat dan iets heel gewoons.
• Vier 1x Sinterklaas: op 1 plaats, op 1 moment. Zo hoeft er niet eens zoveel speelgoed te zijn, om veel te lijken.
• Als de grootouders graag Sinterklaas willen spelen, ga overleg niet uit de weg. Vraag hen om bij te leggen voor iets duurzamers, of om de afgesproken spullen bij jullie thuis in de schoorsteen te gooien.
• Bekijk speelgoed als iets dat tijdelijk kan zijn. Iets dat na een jaartje ook alweer weg mag als er niet mee wordt gespeeld. Speelgoed dient om mee gespeeld te worden.

Wat het dit jaar zal worden, staat bijna, maar nog niet helemaal vast. Wil je weten wat het geworden is, of wil je meer alternatieve geschenkideeën, volg dan deze blog of blijf op de hoogte via mijn Facebookpagina.